Aktualności

Wysokie grzywny za bezzasadne interwencje Policji.

Kto ze złośliwości lub swawoli, chcąc wywołać niepotrzebną czynność fałszywym alarmem, informacją lub innym sposobem, wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo inny organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł, jest to wykroczenie określone w art. 66§1kw. Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 zł, zgodnie z art. 66§2kw.

Kto ze złośliwości lub swawoli, chcąc wywołać niepotrzebną czynność fałszywym alarmem, informacją lub innym sposobem, wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo inny organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł, jest to wykroczenie określone
w art. 66§1kw.

Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 zł, zgodnie z art. 66§2kw.


           To, że bezzasadna interwencja jest wykroczeniem, za które grozi kara aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny przekonało się kilku mieszkańców powiatu janowskiego. Osoby te dzwoniąc na Policję zgłaszały interwencje pomimo tego, iż nie były one potrzebne wywołując tym samym niepotrzebną czynność Policji. Sąd Rejonowy
w Janowie Lubelskim uznał ich bowiem za winnych  wymierzył im kary grzywny od 300 zł. do 520 zł. oraz nawiązki w kwotach od 300 zł. do 500 zł w dwóch przypadkach zasądził również zwrot kosztów postępowania.


Ponadto w przypadku gdy sprawcą jest osoba dorosła w postępowaniu
w sprawach o wykroczenie – oskarżyciel publiczny czyli Policja na zasadzie
art. 28§1 pkt 4 kw., występuje do sądu rejonowego o orzeczenie środka karnego w postaci obowiązku naprawienia szkody.


Jeżeli sprawcą jest osoba nieletnia to Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich – w ramach środków zapobiegania i zwalczania demoralizacji
i przestępczości nieletnich – daje sądowi rodzinnemu możliwość zobowiązania do naprawienia wyrządzonej szkody zarówno nieletniego ( art. 6 pkt 2), jak
i jego rodziców i opiekunów (art. 7§1 pkt 2).

Powrót na górę strony